از کجا شروع کنم !!!

نمی دونم... . آخه خیلی وقته به روز نکردم کلی حرف ناگفته دارم !

زندگی دانشجویی من هم شروع شد . یه دوره ی جدید !

یه فصل متفاوت از کتاب پر ماجرای زندگی من!

دانشگاه من تو یه شهر دیگست ! پس کم کم باید یاد می گرفتم که مستقل زندگی کنم.

دقت کردی خیلی از کارا که سخت به نظر می رسن وقتی که

تو موقعیتش قرار می گیری  واست عادی می شن؟

زندگی مستقل تو یه شهر دیگه هم اولش سخت به نظر می رسید

اما کم کم واسم جالب شد!

اما...

اما دانشگاه هیچ وقت مثل دبیرستان نمیشه . 

امشب بدجور دلم هوای دبیرستان رو کرده .

دلم واسه زنگای تفریح و حیات مدرسه یه ذره شده

واسه تک تک دوستام و شیطونی هایی که می کردیم ... . واسه در رفتن از کلاس.

واسه گیر دادن به دبیرای بیچاره !!!

دلم می خواد بازم از دفتر صدامون بزنن و

ما با تعریف و تمجید از کادر دفتر خرابکاری هامونو بپوشونیم !

شاید خندت بگیره ولی الآن که دارم به اون موقع ها فکر می کنم

                            هم بغض کردم و هم می خندم!

                                                        یادش بخیر... !

از یکی شنیدم :

دانشگاه جاییه واسه رشد کردن واسه بزرگ شدن از همه ی جهات !

من نمی فهمم اگه کسی بخواد بره دانشگاه و نخواد بزرگ شه تکلیفش چیه؟؟؟

این همه آدم بزرگ ! چه گلی به سر خودشون و دیگران زدن؟؟؟؟